In de Europese middeleeuwen vierde men het nieuwe jaar met Pasen. Uiteraard op christelijke wijze, met de dood en opstanding van Jezus. Mocht je ooit meer willen weten over die tijd, kan ik je van harte het boek Pelgrim, Poorter, Pöeet aanbevelen van Ernst Borse.

Intussen is ons 20-ste eeuwse nieuwjaar al weer in de lente aanbeland en geeft het mij persoonlijk toch ook een soort nieuwjaarsgevoel. Ik en de mijnen laten een zware tijd achter ons en verheugen ons op de verrassingen die ons de komende tijd te wachten staan. En op puur persoonlijk vlak staat dat het project “boek”, de #TjalkvanCarolyt, op uitbarsten. Natuurlijk gaan jullie daar op deze plek meer over lezen, maar ik ben ook daadwerkelijk met #voorproefjes bezig. Zaterdag voor een week heb ik dat gedaan tijdens de officiële opening van de openbare bibliotheek in Leeuwarden: www.dbieb.nl, gevestigd in de Blokhuispoort. Mooi feest was dat ! Heb daar verteld over mijn oud-oud-oud-oudtante Mariken. Ongeveer hetzelfde doe ik zaterdag 14 april nogmaals bij Verkaaikboeken in thuishaven Gouda tijdens de #Bookstoreday2018. Ben daar trouwens niet de enige, ook auteurs #SanneRoosenboom, #RosemariedeHeij en #ArendvanDam zijn er te gast.

Ik ga uiteraard ook een tipje van de sluier oplichten over mijn kleine vloot van tjalken en welke koers ik momenteel vaar ! Komen jullie luisteren tussen 14.00 en 16.00 ?

Voordat ik voor vandaag een punt zet achter dit blog, wil ik jullie echter nog even mee terugnemen naar de zonsopkomst vanmorgen, hier vlakbij in Gouda. Om mijn benodigde buitenlucht en lichaamsbeweging veilig te stellen begeleidde ik vanmorgen mijn lief naar de trein, om vervolgens een stukje oostwaarts te wandelen, de zonsopkomst tegemoet. Op de hoek bij de Willenskade aangekomen werd ik begroet door een menigte weidevogels: kievitten, grutto’s, ganzen, meerkoeten, eenden. Druk bezig met HUN nieuwe jaar, baltsend of al broedend of hun nesten verdedigend tegen al te opdringerige soortgenoten of roofvogels op zoek naar lekkere hapjes voor eigen lief en/of kroost. Zo liep ik richting Twaalfmorgen om daarna linksaf via de Goudse Hout de terugreis te aanvaarden. Via dat beginnende nieuwe leven recht de aanblik van de dood tegemoet. Toen ik een enorme zwanenveer opraapte viel mijn oog op een enorme witte verenberg er vlak achter. Twee dode zwanen aan de overkant van dat weiland vol leven. Ook in de dierenwereld zijn leven en dood onafscheidelijk. Trouwens weleens een mooi lied gehoord over een stervende zwaan ? #Arcadelt: Il blanco e folie cigno