Voor heel de mens is zo’n ochtendwandeling goed, maar mijn onderdanen genieten het meest van dit feest. Ze lijken de laatste jaren een beetje een eigen leven te leiden. Voor ik wist waar de schoen wringt zijn ze ongemerkt zelfstandig aan botontwikkeling gaan doen, zetten ze soms de hakken in het zand of hebben plots last van lange tenen. Maar nu is het voorjaar ook voor dit koppeltje toch echt weer begonnen en gaan we zoveel mogelijk blootsvoets op pad. 

Tot het warme weer mijn onderdanen danig uit balans bracht. Ze verzamelden zoveel vocht dat het woord voetbad plots voor mij een andere betekenis kreeg. Van een gespecialiseerde vriendin kreeg ik het volgende advies:  haal je voeten meermaal daags een paar minuten voor het voetlicht. Kwestie van omdenken om te menen dat je ze op een voetstuk plaatst, maar ik moet zeggen: het helpt ! De wereld op z’n kop en nu maar hopen dat het geen jubeltenen worden !