De zotte zaterdag die uiteindelijk niet door zou gaan. Afgelopen week plaatste ik een foto uit 2011. Gemaakt in Leuven, in het koor van de kerk. Een nar op de onderkant van zo’n mooie klapstoel. Zotte Zaterdag bestond nog niet, maar ik gaf me al wel een paar jaar uit voor Margaretha Goudana, de moeder van Erasmus. En volgde toen ook al zijn sporen.

Had er toen nog geen idee van dat er een Erasmusjaar zou komen in Gouda en dat op 20 december 2016, hetzelfde jaar dus, onze eerste kleindochter zou worden geboren. In het UZ Leuven op de Gasthuisberg.

En ook niet dat er een Zotte Zaterdag zou komen en al helemaal niet dat er zo’n zaterdag georganiseerd zou worden die uiteindelijk een krappe 14 dagen van tevoren toch nog geannuleerd zou worden.

Wat ik inmiddels geleerd heb ? Dat er momenten zijn in ons overvolle, soms mooie, maar soms ook angstige leven, waarop een mens mag vieren dat hij op deze aardkloot rond mag reizen. Soms zijn dat reizen die je alleen in je hart maakt, naar mensen, dingen, plekken die er niet (meer) zijn. Soms zijn het kleine gedachten, (kunst) uitingen, ontmoetingen waarvan je mag (na)genieten.

Vandaag is het voor mij zo’n dag. En die foto van maandag jl en het boekje van het Erasmus Genootschap Gouda leveren daar een bijdrage aan. Het is verkrijgbaar bij The Gouda Shop en Verkaaik Boeken in Gouda.